Het einde komt in zicht

Hallo lieve mensen,

Het is weer even geleden dat we hebben geschreven, maar hier is dan eindelijk weer een blog van ons!

We hebben het rijk weer voor ons alleen. Hans en Martine zijn vertrokken, en ons Arubaanse leventje gaat weer verder zoals anders. We hadden weer stage, en omdat het bijna paasvakantie was zijn we met alle kleuterklassen naar Neptali park geweest. Dat is een speeltuin waar we spelletjes hebben gespeeld, paaseitjes hebben gezocht en lekker hebben gespeeld. Tijdens de spelletjes had iedere juf een groep waarmee ze langs de spelletjes moest gaan op de volgorde van het gekregen papier. Bij Caroline ging dat niet helemaal zoals gepland. Op haar blad stond een foutje waardoor ze elke keer bij een spel kwamen waar al een ander groepje was, waardoor ze elke keer de hele speeltuin door moest lopen om op zoek te gaan naar een spel waar nog niemand was!
Na deze dag waren we erg moe, en hadden we echt geen zin om helemaal naar huis te lopen! Maar.... we hadden geluk! Onze buschauffeur stond op ons te wachten en we werden weer netjes thuis gebracht:)

Woensdag hadden we paasontbijt op stage. En wat kinderen hier mee nemen voor het ontbijt is ongelofelijk! Koekjes, snoepjes, chocolade, cupcakes, en nog veel meer. Dat konden de kinderen natuurlijk helemaal niet op! Daarom hebben wij ons maar opgeofferd en het lekkers wat over was mee naar huis genomen. We kopen al twee weken geen koekjes meer!:D Na een "vermoeiende" vrije week met ons bezoek, en 3 vermoeiende dagen stage was het dan eindelijk zover: 1,5 week vakantie! Daar waren we echt aan toe;P

In de vakantie hebben we vooral veel geluierd. Natuurlijk zijn er ook boodschapjes gedaan, en is er flink schoongemaakt, maar ook van de zon hebben we flink genoten. Op Aruba is het de traditie om op het strand te kamperen rond Pasen. Twee juffen van stage hadden ons uitgenodigd om langs te komen, en dat wilden we wel! Het was heel erg druk op het strand. Overal tenten, spelende kinderen en vrolijke mensen. We werden door een juf meegenomen naar de tent van de "buren". Daar zat een hele lieve vrouw die ons alles vertelde over de regels en tradities rond Pasen. Het was erg leuk en gezellig! Ook werden we verwend met een heerlijk broodje gevuld met vis, een Arepa. Toen we dat op hadden, vertelde ze over een vissoep waar je lekker van ging slapen als je die op eet. En toen er een vrouw aankwam met een kom grijze soep, met stukken er in die we niet konden plaatsen zochten we snel een reden om te vertrekken. We hadden niet echt zin in deze enge soep!

Toen we terug naar huis gingen, kwamen we langs een verlaten waterpark. Daar konden we natuurlijk niet zomaar langslopen! We zijn stiekem door een gebroken hek geklommen en toen hebben we het terrein verkend. Erg spannend, maar wel leuk om te zien! Alle gebouwen en glijbanen waren helemaal kapot. Daarna kwamen we natuurlijk wéér onze bus tegen en werden we weer lekker thuis gebracht.

Zaterdag hadden we met onze bijbelstudiegroep een paasontbijt op het strand. Supergezellig! Na het ontbijt zijn we met een groepje lekker op het strand gebleven. 'S-avonds gingen we oppassen bij Christian, de leider van de bijbelstudiegroep. Met Pasen zijn we naar de kazerne geweest. Daar was een kerkdienst in de open lucht, en aansluitend een gezellige sportdag en lunch.

Dinsdag werden we al om 7:15 opgehaald door Frits. Hij organiseert kinderclubs, en vandaag gingen wij helpen. Het was een erg leuke ochtend. Aan het einde kregen we nog een overheerlijke hotdog, die we zeker thuis aan iedereen willen laten proeven. Hmmmm!
Ook hebben we twee keer deze week opgepast bij Christan. Erg lieve kindjes gelukkig!:) We zijn ook nog lekker uit eten geweest bij de Zeerovers, en we zijn naar de Aloë Vera factory geweest.
De Zeerovers is een restaurant aan het water waar het best hard kan waaien. We zaten lekker te genieten toen er ineens een bord aankwam vliegen die op Joanne haar hoofd een dot saus achterliet! Gelukkig konden we er allemaal om lachen en waren er servetten aanwezig.:)

Ook zijn we weer een ervaring rijker. We hebben samen met Nasha (de hond van de huisbaas) in de zee gezwommen! Als we over het strand lopen met Nasha, zijn we een soort magneet voor de Amerikanen. Bijna elke toerist zegt er wat van of komt haar aaien. Het lijkt dan net of ze nog nooit een hond gezien hebben.

Volgende week komen onze leraressen uit Nederland, waar we erg naar uitkijken! Daarna zit ons Aruba avontuur er bijna op. We hebben nog 3,5 weken te gaan.

Liefs, Caroline en Joanne